Uw gedacht eens mogen zeggen in een favoriete Gazet, dat doet deugd.
Aldus gijzelf in blauwe letters op pagina 13 met een zelfbedachte quote. Waar een oen van een eindredacteur in zijn haast de verkeerde vzw onder zet. Samenleven vzw. Een andere sympathieke socioculturele club dus dan Samenhuizen vzw, zo kom ik nu pas te weten:
In 1988 kwamen 14 actieve Wommelgemnaren samen en stichtten op 23 februari ‘SAMENLEVEN vzw’ als sociaal-culturele vereniging met de bedoeling de kwaliteit van de samenleving te bevorderen in Wommelgem. Wij wensten dit op eigenzinnige wijze te doen in Wommelgem, onafhankelijk van grotere koepels, volledig vrij en toch aan redelijke prijzen. Samenleven vzw is vanaf het begin een kring van Wommelgemnaren en hun vrienden. Bijna maandelijks organiseren wij een sociaal culturele activiteit die meestal in Wommelgem doorgaat.
Ik herhaal: een sympathieke club dus. Uit een kwaliteitskrant leer je nog eens iets bij. Meer zalm. En overigens vind ik de nonnen die ik tot op heden mocht ontmoeten ook allemaal sympathieke mensen. Ik kan enkel niet tegen discriminatie. En zeker niet als ze door een overheid georganiseerd en in stand gehouden wordt.
Groen licht voor de burgerplicht
Daarom vind ik het mijn burgerplicht om op deze Internationale Dag van het Gezin van de Verenigde Naties mijn stem te laten horen. Met een straffe quote als het moet. We weten immers inmiddels al meer dan 30 jaar dat de woonnoden van een alsmaar groeiende groep mensen niet vervuld worden door Vlaanderen verder in Belgische frietjes te blijven verkavelen en versnijden. Meer kabouterverkavelingen, appartementen en studio's gaan niet de betaalbare, kwalitatieve, duurzame en efficiënte extra 150.000 wooneenheden vormen die er zogenaamd nog moeten bijkomen tegen 2030.
Daarom lanceer ik vandaag deze oproep aan de kabouters in de 7 parlementen van België en aan alle huidige ministers van Wonen, Welzijn en Ruimtelijke Ordening: schuif allemaal uw politiek gekleurde mutsen wat meer achteruit om gezamenlijk een coherente en duidelijke oplossing te bieden aan dit prangende probleem.
Ik doe hierbij beroep op artikel 8 paragraaf 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, want ik ervaar de door uw voorgangers gebreide wettelijke warboel wel degelijk als een bijzonder hinderlijke inmenging op mijn recht om mijn gezinsleven vorm te geven op de manier zoals ik die zou wensen. En ook al vertonen mijn bureau en mijn gedachtengangen soms wat wanordelijkheden, ze bedreigen zeer zeker niet de nationale of openbare veiligheid, het economisch welzijn van het land en vormen noch strafbare feiten noch bedreigingen voor de rechten en vrijheden van anderen.
Artikel 8 - Recht op eerbiediging van privéleven, familie- en gezinsleven
Enfin, het wordt tijd dat één van mijn favoriete boeken een vervolgje krijgt.
Daarom lanceer ik vandaag deze oproep aan de kabouters in de 7 parlementen van België en aan alle huidige ministers van Wonen, Welzijn en Ruimtelijke Ordening: schuif allemaal uw politiek gekleurde mutsen wat meer achteruit om gezamenlijk een coherente en duidelijke oplossing te bieden aan dit prangende probleem.
Ik doe hierbij beroep op artikel 8 paragraaf 2 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens, want ik ervaar de door uw voorgangers gebreide wettelijke warboel wel degelijk als een bijzonder hinderlijke inmenging op mijn recht om mijn gezinsleven vorm te geven op de manier zoals ik die zou wensen. En ook al vertonen mijn bureau en mijn gedachtengangen soms wat wanordelijkheden, ze bedreigen zeer zeker niet de nationale of openbare veiligheid, het economisch welzijn van het land en vormen noch strafbare feiten noch bedreigingen voor de rechten en vrijheden van anderen.
Artikel 8 - Recht op eerbiediging van privéleven, familie- en gezinsleven
- Een ieder heeft recht op respect voor zijn privéleven, zijn familie- en gezinsleven, zijn woning en zijn correspondentie.
- Geen inmenging van enig openbaar gezag is toegestaan in de uitoefening van dit recht, dan voor zover bij de wet is voorzien en in een democratische samenleving noodzakelijk is in het belang van de nationale veiligheid, de openbare veiligheid of het economisch welzijn van het land, het voorkomen van wanordelijkheden en strafbare feiten, de bescherming van de gezondheid of de goede zeden of voor de bescherming van de rechten en vrijheden van anderen.
Enfin, het wordt tijd dat één van mijn favoriete boeken een vervolgje krijgt.
Ziehier mijn ongetwijfeld onvolledige oproep der kabouters:
- Welzijnszorg: Zorg dat mensen in groepen en huizen kunnen wonen met gedeelde voorzieningen als ze daar vrijwillig voor kiezen, zonder dat ze daarbij financieel en administratief gestraft worden. (is het niet godgeklaagd dat mensen die onvrijwillig samenwonen in gevangenissen, rusthuizen en opvangtehuizen hun (vervangings)inkomens wel beschermd weten omdat zij niet als samenwonend worden beschouwd? Is het niet vreemd dat nonnen en broeders wel vrijwillig kunnen samenwonen in een eengezinswoning zonder als samenwonend te worden beschouwd?)
- Koester de resterende open ruimte, ook in woongebied. Bescherm de resterende woongebieden en woonuitbreidingsgebieden tegen verdere verfrieting. Geef kansen aan groepen burgers die op kwalitatieve en participatieve wijze samen vorm willen geven aan een morzel grond. (Particuliere Bouwgroepen in Duitsland en Zwitserland bouwen trouwens gemiddeld 15% goedkoper dan bouwpromotoren.)
- Kies voor eenvoud. Voer eindelijk een serieuze administratieve vereenvoudiging door, door de sociale zekerheid te individualiseren. De levensloop van mensen is zo flexibel geworden dat het gewoon te belachelijk is geworden om middels formulieren en huisbezoeken te blijven vaststellen wat iemands huidige relatiestatus is. Denk na over een onvoorwaardelijk basisinkomen om uw administatie nog meer te vereenvoudigen en de kosten voor sociale zekerheid veel voorspelbaarder en beter controleerbaar te maken.
- Denk alvast aan later. Denk na over systemen om sociale kavels en koopwoningen op langere termijn sociaal te laten blijven door systemen als Community Land Trust en coöperatieve woonvormen waarbij aandeelhouderschap woonrecht en woonzekerheid biedt.
Kortom: doe er eens wat aan. Want als we blijven onderzoeken en praten zonder doortastende maatregelen te nemen dan is Vlaanderen over opnieuw 3 decennia volledig volgebouwd met woningen voor gezinstypes die niet langer de norm zullen zijn.
Ter inspiratie bent u volgende week welkom op de Samenhuizen reis editie 2015 naar mooie voorbeelden in andere Europese landen. Of ga morgen en overmorgen al eens de sfeer opsnuiven bij de meer dan 250 woongemeenschappen die hun deuren openen in Vlaanderen, Wallonië, Brussel, Nederland, Frankrijk en Duitsland.